Opis produktu

Wapń zjonizowany – pomiar stężenia wapnia zjonizowanego we krwi.  Badanie jest przydatne  w diagnostyce zaburzeń homeostazy wapnia w chorobach układu kostnego, nerek, serca i układu pokarmowego.

Znaczenie kliniczne:

Pomiar stężenia wapnia zjonizowanego w  krwi, wykonywany  w chorobach układu kostnego, zaburzeniach funkcji: nerek, serca, układu pokarmowego i nerwowego. Około połowa wapnia całkowitego w organizmie to wapń zjonizowany (tzw. wolny),  będący aktywną metabolicznie  formą wapnia. Wapń jest  niezbędny w procesach krzepnięcia krwi, skurczu mięśni, pracy mięśnia sercowego i gruczołów dokrewnych, a także należy do grupy   tzw. drugich przekaźników  wewnątrzkomórkowych.  Zmiany w poziomie wapnia zjonizowanego w krwi mogą powodować zmiany rytmu pracy serca, kurcze mięśni (tężyczkę) i zaburzenia świadomości o różnym nasileniu.

W niektórych stanach, oznaczenie wapnia zjonizowanego jest bardziej wskazane niż badanie stężenia wapnia całkowitego. Zaleca się, aby badanie to wykonywać: w ciąży, u noworodków, w masywnych przetoczeniach krwi lub osocza (z powodu zawartości cytrynianów wiążących wapń), w przypadkach dysproteinemii (nieprawidłowe stężenie białka w krwi), w końcowych stadiach niewydolności nerek, w umiarkowanej nadczynności przytarczyc. W takich  przypadkach stężenie wapnia całkowitego może pozostać prawidłowe.

Zaburzenia wynikające z obniżenia stężenia wapnia objawiają się klinicznie zaburzeniami ze strony układu pokarmowego, układu krążenia (spadek ciśnienia krwi, przedłużona odległość QT, spadek kurczliwości serca) i układu nerwowo-mięśniowego (tężyczka, drgawki, splątanie). Nadmiar wapnia (hiperkalcemia) może powodować: osłabienie, zmiany w psychice, jadłowstręt, kamicę nerkową, zwapnienie rogówki lub zwapnienie ścian naczyń.

Dni i godziny pracy naszych punktów pobrań znajdziesz TUTAJ